Soumaya en Zaitoon: ”Deze meiden hebben vooral een plek nodig waar ze hun ei kwijt kunnen zonder veroordeeld te worden.”

SPE-organisaties gaan gevoelige onderwerpen niet uit de weg, bewijzen Soumaya en Zaitoon van Girls Forward op IJburg. Zij ervaarden zelf hoe lastig het kan zijn om op te groeien in twee werelden en daarbinnen je eigen identiteit te moeten ontdekken. Hun eigen ervaringen zetten ze in om de meiden van nu te ondersteunen in hun zoektocht. Daarbij bieden ze de meiden ook de ruimte om hun talenten te ontwikkelen, faciliteren ze een ontmoetingsplek en een veilige omgeving om onderwerpen bespreekbaar te maken waar thuis niet altijd ruimte voor is zoals de rol van jonge mantelzorger, seksuele identiteit en psychische gezondheid.

“Meiden moeten dagelijks zoveel verschillende rollen aannemen thuis, op school, op werk maar ook online. Via Whatsapp, Snapchat en Instagram zijn ze de hele dag beschikbaar en moeten ze continu het perfecte plaatje tonen. In elke context wordt iets anders van ze gevraagd wat ontzettend veel druk oplevert. Bij meiden met een bi-culturele achtergrond zie je vaak dat zij daarnaast ook nog worstelen met hun twee identiteiten. Ze wringen zich continu in allerlei bochten om aan de verwachtingen van thuis te voldoen. Tegelijkertijd zijn ze ook erg nieuwsgierig naar de wereld daarbuiten en willen ze experimenteren met drugs en hun seksualiteit. Door het schipperen tussen deze twee werelden is het behouden van een goede balans vrijwel onmogelijk, wat zorgt voor psychische klachten zoals eenzaamheid, piekeren en somberheid.”

”Door onderwerpen bespreekbaar te maken proberen wij preventief te werk te gaan, we zien namelijk vaak dat meiden hun problemen internaliseren, ze praten er niet over of stoppen het weg. Het taboe op psychische gezondheid is aanwezig bij onze doelgroep.”

“Deze meiden hebben vooral een plek nodig waar ze hun ei kwijt kunnen zonder veroordeeld te worden, omdat thuis veel thema’s niet bespreekbaar zijn. De meiden willen vaak niet naar een psycholoog of zeggen dat ze echt niet gek zijn. De meiden die rondlopen met psychische problemen komen hierdoor niet altijd op de plekken waar ze de juiste hulp kunnen krijgen. Door onderwerpen bespreekbaar te maken proberen wij preventief te werk te gaan, we zien namelijk vaak dat meiden hun problemen internaliseren, ze praten er niet over of stoppen het weg. Het taboe op psychische gezondheid is aanwezig bij onze doelgroep. Mochten de meiden al in een verder stadium verkeren dan proberen wij hen te motiveren om hulp te zoeken. We vormen een brug tussen de meiden en de hulpinstanties.”

“Daarnaast proberen we de meiden die voorheen naar onze activiteiten kwamen, te motiveren om als mentor aan de slag te gaan. Zo kunnen zij hun talenten verder ontwikkelen en het werkt voor de meiden die bij ons komen erg taboedoorbrekend om soortgelijke verhalen te horen van hun eigen leeftijdsgenoten. Het geeft het een signaal af dat zij niet alleen zijn, dat hun vragen en zorgen normaal zijn en dat het goed is om dit met elkaar te delen in plaats van op te kroppen. We hebben een mentor gehad die vertelde hoe het is om erachter te komen dat je lesbisch bent en hoe je daarmee om kan gaan richting je familie. Maar ook een mentor die inging op het vraagstuk: wel of geen hoofddoek dragen.”

”We zien ook steeds meer meiden die mantelzorger zijn. Deze rol kan veel vragen van de meiden. Zowel op het gebied van het bieden van zorg als op het gebied van het hebben van zorgen over een direct familielid.”

“Wij weten beiden hoe het is om op te groeien in twee verschillende culturen. Het zorgt ervoor dat wij de moeilijkheden van onze doelgroep, als het gaat om het vinden van je eigen identiteit, heel goed begrijpen. Daarnaast is het ook een goede ingang voor het contact met de ouders van de meiden. Zij voelen vaak een vorm van wantrouwen richting hulpverleningsinstanties. Het spreken van dezelfde taal zowel letterlijk als figuurlijk, of het hebben van dezelfde religieuze achtergrond is voor ons vaak een goede ingang. We organiseren twee keer per jaar een moeder en dochter event waarbij wij de moeders beter leren kennen en we op deze manier hen ook actiever kunnen betrekken. Daarnaast dagen we de ouders uit om ook op hun eigen gedrag te reflecteren; hoe kan je je dochter vrijheid geven, zonder haar veiligheid in gevaar te brengen? We proberen de ouders mee te nemen in de belevingswereld van de meiden en op deze manier met de ouders in contact te blijven.”

“We zien ook steeds meer meiden die mantelzorger zijn. Deze rol kan veel vragen van de meiden. Zowel op het gebied van het bieden van zorg als op het gebied van het hebben van zorgen over een direct familielid. We organiseren sinds dit jaar Girls Care. Dit zijn bijeenkomsten voor jonge mantelzorgers waarbij we ze ondersteunen in het opvangen van de draaglast. We leren ze over timemanagement en planning, zodat ze ook tijd vrijmaken voor zichzelf en hun ambities. Dit is belangrijk om ervoor te zorgen dat het draagbaar blijft.”

”Vaak mogen meiden alleen voor sport en school het huis uitkomen. Op deze manier halen wij deze meiden uit hun isolement, creëren we een ruimte waarin de meiden zichzelf kunnen ontwikkelen en kunnen we het tegelijkertijd ook over andere onderwerpen hebben die hun psychische gezondheid ten goede komen.”

“Normaal gesproken zien we de meiden elke donderdagavond in de buurtkamer van IJburg. Door corona was dit niet meer mogelijk. We hebben moeten digitaliseren en zijn online verder gegaan met onze workshops. De meiden vonden het soms wel spannend om online te komen. We merkten dat niet alle meiden thuis de privacy hebben om de onderwerpen die wij aankaarten te bespreken. Ze hebben niet allemaal een eigen laptop of een ruimte waar ze thuis alleen kunnen zitten. Ze schamen zich soms voor wat er thuis gebeurt, je hoort bijvoorbeeld opeens een schreeuwende ouder of een boze broer of zus binnenkomen. We kregen hierdoor meer inzicht in wat er thuis speelt. Daarnaast raakten de meiden ook meer in een isolement, Girls Forward was een reden voor hen om naar buiten te komen en dat viel weg. Om de meiden te ondersteunen mochten ze ons gedurende deze periode altijd bellen. Daarnaast namen wij een adviserende rol aan. Zo gaven wij advies over de mogelijkheden als hun baan wegviel, omdat veel van de meiden hun gezin financieel ondersteunen.”

“We willen in de toekomst nog meer meiden bereiken en empoweren om het beste uit zichzelf te halen. Door middel van Healthy Girls waarbij de focus ligt op gezondheid en beweging proberen we meiden te motiveren en te ondersteunen. Vaak mogen meiden alleen voor sport en school het huis uitkomen. Op deze manier halen wij deze meiden uit hun isolement, creëren we een ruimte waarin de meiden zichzelf kunnen ontwikkelen en kunnen we het tegelijkertijd ook over andere onderwerpen hebben die hun psychische gezondheid ten goede komen. Met Girls Forward willen wij zoveel mogelijk meiden in hun kracht zetten en helpen ontdekken waar hun talenten zitten. Wij geloven in het girl-effect, de moeders van de toekomst zijn de meiden van nu.”