SPE-organisaties gaan gevoelige onderwerpen niet uit de weg bewijst Maria-Luisa Manrique van Stichting Sta Sterk. Zij groeide op in Duitsland, maar kwam op 16-jarige leeftijd alleen naar Nederland. Ze trouwde op jonge leeftijd en werd slachtoffer van seksueel en huiselijk geweld. Met haar Stichting Sta Sterk, geeft zij zelfverdediging- en coaching trainingen aan (jonge)vrouwen die willen werken aan hun weerbaarheid, zowel mentaal als fysiek. Op die manier probeert zij hun zelfvertrouwen te vergroten en een bijdrage te leveren aan de positie van vrouwen in de stad.
“Ik probeer vrouwen te laten inzien dat weerbaarheid meer is dan alleen kennis over zelfverdediging”
“Een paar jaar geleden werd ik op klaarlichte dag achtervolgd vanaf het Amstelstation. Ik raakte hierdoor totaal in paniek en dit maakte mij extra kwetsbaar. Dat merkte mijn achtervolger ook. Ik voelde dat het helemaal fout zou gaan, maar ik wist niet wat ik moest doen. Terwijl ik wegrende, dacht ik: wat ben ik aan het doen? Ik ben toen stil gaan staan, heb me omgedraaid en voelde de hele situatie veranderen. Het frustreerde hem, waardoor hij weg is gegaan. Dat was een ongelofelijke eyeopener! Door het inzetten van mijn eigen verhaal probeer ik tijdens mijn trainingen het ijs te breken en de vrouwen te laten inzien dat weerbaarheid meer is dan alleen kennis over zelfverdediging.”
“Werken aan de mentale weerbaarheid van vrouwen en het ontdekken van je eigen grenzen is net zo belangrijk als zelfverdediging. Vrouwen vinden deze combinatie vaak spannend. Als ze horen dat de cursus naast zelfverdediging ook over weerbaarheid en zelfbeschikking gaat, haken veel vrouwen af. Dat is jammer, want dat is juist zo cruciaal! Het begint namelijk allemaal met bewustwording van je eigen lichaam, je houding, je ademhaling én het onderzoeken van de vraag: ‘waar liggen mijn grenzen?’. Veel vrouwen hebben hier nog nooit bij stilgestaan. In de training worden ze gedwongen hiermee aan de slag te gaan. Dat is de kern van mijn trainingen. Sommigen proberen dan eerst te vluchten en het uit te weg te gaan, want het kan heel erg confronterend zijn. Maar uiteindelijk versterken ze zo juist hun zelfvertrouwen.”
“Mensen denken dat het meeste geweld buiten de deur plaatsvindt. Het stereotype beeld van de pleger van seksueel geweld is de onbekende man uit de bosjes”
“De missie en visie van Sta Sterk is de afgelopen 20 jaar niet veranderd, omdat de problematiek niet is veranderd. Door de jaren heen heb ik wel bepaalde oefeningen in de trainingen aangepast – vooral met betrekking tot sociale media – maar de basis is en blijft hetzelfde. Ik merk nog steeds dat mensen vaak verkeerde aannames hebben als het gaat over geweld tegen vrouwen. Als ik bijvoorbeeld vertel over wat ik doe, zeggen veel mensen: ‘Ja, maar in Amsterdam gebeurt ook zo veel op straat!’. Mensen denken dat het meeste geweld buiten de deur plaatsvindt. Het stereotype beeld van de pleger van seksueel geweld is de onbekende man uit de bosjes. Maar het meeste geweld vindt plaats achter de voordeur. Als ik mensen hier op wijs, kijken ze me aan met een blik van ‘waar heeft zij het over?’. Ik zie dan dat het mensen raakt en dat ze er echt van schrikken.”
Uit onderzoek komt naar voren dat jaarlijks naar schatting 200.000 personen slachtoffer worden van huiselijk geweld, het merendeel vrouw. Daarnaast worden elk jaar zo’n 100.000 mensen in Nederland het slachtoffer van een vorm van seksueel geweld. Daarvan is 85 procent vrouw (Centrum Seksueel Geweld, 2018).
“Het allergrootste taboe blijft praten over huiselijk geweld”
“Het allergrootste taboe blijft praten over huiselijk geweld. Ik heb dit zelf natuurlijk ook meegemaakt en ik weet dat er veel factoren meespelen die vrouwen belemmeren om hierover te praten. Ten eerste gaat het vaak om je partner, de persoon waar je van houdt. Veel vrouwen voelen zich daardoor onterecht schuldig. Ten tweede speelt angst ook een rol, want wat als je partner er achter komt dat je hulp hebt gezocht? Daarnaast heerst er vaak schaamte voor het feit dat dit hen overkomen is en voor de reacties van anderen. Ik vind het belangrijk om dit thema tijdens de training bespreekbaar te maken. Op die manier hoop ik vrouwen die dit hebben meegemaakt het gevoel te geven dat ze er niet alleen voor staan.”
“Ik probeer vrouwen te laten inzien dat ze, ondanks alles, instaat zijn om door te gaan met hun leven. Het is belangrijk dat (jonge) vrouwen zichzelf niet als slachtoffer blijven zien, maar door middel van de juiste handvatten de kracht krijgen om met meer zelfvertrouwen en zelfkennis hun leven (opnieuw) in te richten. Door middel van mijn eigen verhaal en ervaringen hoop ik vrouwen verder te helpen en weerbaarder te maken.
“Mijn eigen ervaring met seksueel en huiselijk geweld is mijn drijfveer geworden”
“Mijn eigen ervaring met seksueel en huiselijk geweld is mijn drijfveer geworden. Ik voelde op een gegeven moment dat ik onafhankelijk wilde zijn, ook financieel. Dat is mij gelukt, maar de weg ernaartoe ging met vallen en opstaan. Dat is logisch, verandering heeft soms tijd nodig. Voor mij is het belangrijk dat iedereen zich kan ontplooien en gelukkig kan worden. Dat vrouwen die iets hebben meegemaakt of ergens tegenaan lopen, weten waar ze terecht kunnen en hulp kunnen krijgen. Daar probeer ik dagelijks aan bij te dragen.”
BEELD: BRECHJE OLGERS
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.